Ervaringen over geboortevieringen

Onlangs hebben wij (ook) ons vierde kindje door Annegien laten dopen. Allereerst voelde het heel prettig om weer met Annegien samen te werken, misschien wel juist door de rituelen die zij in het verleden al voor en met ons heeft gedaan. Ditmaal was het echter wel in een heel bijzondere setting, namelijk bij ons thuis. Mede gedreven door corona kwam dit als idee naar voren dat Annegien direct omarmde. En zo bleek het ook uit te pakken, het was intiem, vertrouwd en een boven verwachting geweldige setting voor een doopritueel. Weliswaar in kleine kring, maar eigenlijk was dat juist heel fijn. En door de doop van Piet Hein thuis, heeft ons ’thuis’ eigenlijk ook extra verdieping voor ons gekregen. Als altijd – ja dat durf ik ze zeggen bij doop nummer 4 – was het ontzettend fijn en bijzonder om echt heel bewust samen stil te staan bij wat we onze zoon mee willen geven, wat we belangrijk vinden in het leven en in zijn opvoeding en hoe we beloven hem te zullen grootbrengen, om dat vervolgens in het bijzijn van onze dierbaren uit te spreken en zo samen met hen Piet Heins komst op deze wereld te vieren.
Annegien heeft opnieuw het doopritueel enorm professioneel begeleid; goed voorbereid, overal aan gedacht, niets wordt aan het toeval overgelaten maar tegelijkertijd voldoende ruimte voor flexibiliteit en humor. Zo hebben we voordat we aan dienst begonnen met de hele groep eerst goed geoefend op de liederen. Dat gaf iedereen een glimlach en vervolgens vertrouwen tijdens de dienst. Annegien heeft opnieuw het spirituele op een aardse, nuchtere en bij ons passende manier weten te verwoorden, weer heel veel dank daarvoor, mede namens Piet Hein!

Wij zijn beide gelovig en wilden ons zoontje graag laten dopen. Maar we wilden ook dat het een ceremonie zou worden die iedereen aanspreekt, ook de niet-gelovigen onder ons (en dat waren er veel). We kozen voor een “alternatieve” locatie, een boerderij, en hadden hier een prachtige ceremonie met alle mensen die ons lief zijn. Annegien heeft ons heel goed begeleid in de periode voor de doop. Ze gaf tips, ideeën en suggesties maar uiteindelijk was het onze beslissing en keuze wat we hier mee deden. Hierdoor hebben we een ceremonie gehad die exact was zoals als wij het graag wilden. Van alle aanwezigen hebben we achteraf complimenten ontvangen, over de vormgeving van de ceremonie maar zeker ook over de manier waar op Annegien hierin voor ging. Ze wist iedereen aan te spreken.
Bedankt!

We kijken terug op heel bijzondere dag. Wat hebben wij genoten van het doopritueel! Precies zoals wij in gedachten hadden en op een plek die voor ons speciaal is. Het was heel prettig dat jij, Annegien, ons hebt laten nadenken over de doop. Je hebt door de gesprekken onze gedachten kunnen omzetten naar mooie woorden.  Daarnaast hebben we een aantal ‘katholieke rituelen’ in de plechtigheid kunnen opnemen, mede omdat jij voor de olie kon zorgen. En hebben we samen toch maar mooi het zegenlied gezongen. Ook de genodigden hebben het ervaren als een mooie en bijzondere gebeurtenis. Annegien bedankt!

Wat was het ontzettend fijn en bijzonder om echt heel bewust samen stil te staan bij wat we onze dochter Hebe mee willen geven, wat we belangrijk vinden in het leven en in haar opvoeding en hoe we beloven haar te zullen grootbrengen, om dat vervolgens in het bijzijn van onze dierbaren uit te spreken en zo samen met hen haar komst op deze wereld te vieren. De dienst was weer heel bijzonder; nog zoveel mooier dan we ons hadden voorgesteld: warm, toegankelijk voor alle aanwezigen en prachtig qua inhoud, zeker niet te ‘zwaar kerkelijk’ maar wel een echte doop, heel persoonlijk mede door het verweven van zowel katholieke als hervormde tradities uit beide families…
En dit alles op de, voor ons inmiddels bekende, hele fijne en vertrouwde manier door Annegien begeleid; zeer goed voorbereid, overal aan gedacht, niets wordt aan het toeval overgelaten maar een vast stramien voor een dienst bestaat zeker niet; niets is vreemd en in principe kan alles…
Annegien heeft opnieuw het spirituele op een aardse, nuchtere en bij ons passende manier weten te verwoorden, weer heel veel dank daarvoor!

Terwijl ze ieder jaar ouder werden, bleven wij twijfelen over hoe en of wij wilden stilstaan bij de geboorte van onze drie kinderen. ‘Doop’? ‘Geboorteviering’? ‘Dankzegging’? Toen de jongste de twee naderde, kwam het onderwerp vaker terug, al was het dagelijkse leven met drie kinderen en werk ook druk genoeg om de tijd voorbij te laten razen. Met, of beter dankzij Annegien maakten we tijd om er toch dieper over na te denken. ‘Gezingeving’ bleek al snel het beste woord om te omschrijven waar wij naar op zoek waren. In een paar bijeenkomsten en op papier spraken wij uit waarom wij beiden dachten dat gezingeving belangrijk voor ons is en wat wij onze kinderen wilden beloven. Zo groeide een mooi feest waarbij wij stilstonden bij het leven van onze drie kinderen en bij de dierbare mensen om ons heen waarvan de kinderen zoveel leren en meekrijgen. Het Afrikaanse gezegde ‘It takes a whole village to raise a child’ was daarbij een leidraad. Op een prachtige herfstdag maakten alle aanwezige kinderen een bootje en schreef iedereen een wens op het bootje voor onze kinderen. De gezingeving werd gesymboliseerd met de tewaterlating van de bootjes in de vijver, met behulp van peetouders. Vanuit het veilige water kunnen die bootjes de wijde wereld in varen. Het verhaal van Christoforus stond daarbij symbool voor de kracht die zij hopelijk voelen als het water te woest en te hoog wordt. Annegien leidde de ceremonie en verbond alle onderdelen met elkaar. Zingeving in de natuur, met muziek, dans, een traan en een lach. Zonder Annegien was het er nooit van gekomen, en al helemaal niet op deze manier, wat een gemis zou dat zijn! Veel dank.

Al direct na ons huwelijk namen wij ons voor om – als wij kinderen zouden krijgen – ze door Annegien te laten dopen; zij had ons immers ook getrouwd. Toen onze eerste zoon geboren werd, bleef deze wens zeker bestaan, maar verdween in de waan van alledag enigszins naar de achtergrond.
Toen mijn vader ongeneeslijk ziek bleek te zijn, realiseerden we ons dat we dit soort waardevolle dingen niet langer wilden uitstellen. Ondertussen was ik net zwanger van ons tweede kindje en omdat we dan “2 in 1”  wilden doen, hadden we ruim de tijd om  na te denken over het doopritueel. We voerden – met Annegien maar ook met elkaar – veel gesprekken over wat we onze kinderen wilden wensen en meegeven, wat wij ze wilden beloven en waarom, met wie en waar we hen wilden laten dopen.
Het werd een nazomerse zondag, met familie en een kleine groep vrienden, aan de waterkant van een sloot in Friesland. De beide jongens werden ‘gedoopt’  met water uit die sloot. Het ritueel (we noemden het ‘geboorteviering’) was niet traditioneel ‘goddig’ (zoals Annegien dat noemt) maar meer een zelfgebakken hutspot van zingeving, dankbaarheid en vrolijkheid.
We zijn erg blij met de wijze waarop Annegien ons heeft geholpen deze viering steeds meer vorm te geven, hoe zij onze gesprekken heeft gesmeed tot het mooie verhaal dat zij uitsprak, en met haar warmte en persoonlijke benadering.  We kijken met trots en liefde terug op deze zo bijzondere dag.
 

Mogen we je nogmaals zeer hartelijk danken voor de prachtige dienst en doop die je afgelopen zondag in de Remonstrantse kerk in Rotterdam hebt geleid. We hebben er echt van genoten, het voelde als een warm bad. De jongens hebben er op school nog uitgebreid over verteld. En ook de aanwezige familieleden waren allen zeer lovend over de dienst, hoe alles bij elkaar leek te komen, hoe je onze input tot een geheel hebt gesmeed, hoe je deze hebt geïnterpreteerd en tot een nieuw en prachtig geheel samen hebt gesmeed, waar wij ons zeer goed bij voelden. Prachtige vondst: Dare to be a Daniel. Complimenten. Dank dat je ons de gelegenheid hebt gegeven om het zo te doen, in onze ‘eigen’ stad.

Ik leerde Annegien intens kennen tijdens het afscheid van mijn vader in 2009. Zij gaf mij toen een hernieuwd vertrouwen in Iets dat hoger is dan wij zelf. Toen in 2011 onze jongste zoon Waldemar geboren werd voelde ik een diepe wens ook op dat moment dat vertrouwen te voelen en gevraagd of zij in de eerste week bij mij langs wilde komen. Ik spreek in de ik-vorm, omdat mijn echtgenoot deze wens niet had. Deze vraag aan Annegien kwam echt vanuit mijzelf en ik vond het daarom ook het fijnst om dit alleen met Annegien te doen.
In die week is zij op de vijfde dag langs gekomen en las zij prachtige en liefdevolle woorden voor en sprak zij de zegen uit. De woorden en de zegen waren aanvankelijk voor onze jongste zoon geschreven, maar omdat ik mij plots besefte dat ik de oudste ook graag in deze “zegen nieuwe stijl” wilde meenemen, vroeg ik of ze zich ook tot Alexander wilde richten. Het leek mij even dat we toen een probleem hadden, want hij speelde in de kamer ernaast, maar dat was geen probleem, want zo zei Annegien “zegen gaat dwars door alles heen!”. Het werd een heerlijk liefdevol en krachtig uur; liggend in mijn kraambed met Waldemar veilig in mijn armen.

In juni 2010 is onze prachtige dochter Johanna Hedzerina (Hannah) geboren. We wilden haar graag door Annegien laten dopen. We bewaren warme herinneringen aan het voorbereidingsproces met Annegien voor ons huwelijk. Op eenzelfde wijze wilden we de doop van Hannah voorbereiden. Het idee Hannah op onze trouwdag in de open lucht te laten dopen, werd door Annegien met enthousiasme ontvangen.

Ook deze keer hebben we door middel van gesprekken en huiswerk de ceremonie met Annegien vormgegeven. Elementen als God, de natuur en muziek wilden we in het doopritueel verwerken. Annegien bewaakt de diepgang van het ritueel en weet daarnaast persoonlijke wensen mee te nemen, zonder afbreuk te doen aan die diepgang. Bovendien geeft ze ook hele praktische adviezen.

De doopplechtigheid vond ’s morgens vroeg plaats aan de oever van de IJssel. Omringd door onze lieve familie en vrienden hebben we beloofd voor Hannah te zullen zorgen, haar te zullen vertellen van God en van de mooie dingen in het leven. Hannah werd gedoopt met water dat één van de kinderen uit de IJssel had geschept. Annegien had de overdenking bij de doop prachtig verweven met elementen uit onze huwelijksdienst. We eindigden met het zegenlied dat we ook bij deze dienst hebben gezongen. Voor ons klopte het helemaal.
Terwijl de plechtigheid zich voltrok, voer op de achtergrond een schip dat de ‘Johanna’ heette voorbij.

Na een koortsstuip van onze oudste dochter Kee liet het idee mij niet meer los dat ik iets extra’s voor haar en onze andere kinderen zoek: geborgenheid, een soort zegen, ‘iets’ dat ze bescherming kan geven. En dit ‘iets’ willen we in een ritueel vorm geven, in een kader plaatsen. Een kader dat houvast kan geven mocht dat nodig zijn. In deze zoektocht komen ook het geloof en de doop naar voren.
Ik ken Annegien al dertig jaar, maar we zien elkaar weinig. Door toeval kruisen onze wegen elkaar en komt het onderwerp doop ter sprake. Jeroen en ik weten niet hoe we een doop vorm moeten geven, omdat hij katholiek is opgevoed, en ik remonstrant. Van beide kanten willen we een aantal rituelen in de doop verwerken, maar we kunnen niet bedenken hoe dat alles samen in één dienst past. Ook weten we niet goed of zo’n ‘officiële’ doopdienst wel iets voor ons is. We willen de doop graag een eigen gezicht geven, van deze tijd laten zijn en niet zo formeel. Annegien geeft aan dat zij ook rituelen doet die losstaan van een kerk. Dus gaan we met haar aan de slag om tot een eigen invulling te komen. Na een paar gesprekken met Annegien blijkt dat ons eigen bedachte ritueel erg veel wegheeft van een doopdienst zoals die binnen de remonstrantse gemeente gehouden wordt. Dat is voor ons een teken dat we samen misschien meer in de remonstrantse kerk thuishoren dan we aanvankelijk denken.
Intussen heb ik uit nieuwsgierigheid een paar (doop)diensten bijgewoond in de remonstrantse kerk in Bussum, en de sfeer daar spreekt me aan. Kee is mee geweest naar de kinderkring, en ze vindt het leuk. Steeds meer redenen om in deze kerk onze kinderen te willen dopen. Het wordt een echte remonstrantse doopdienst.
Met liederen en teksten die we deels zelf aandragen heeft Annegien op haar ontwapenende manier beide geloven samengesmolten tot één prachtig doopritueel, waar inderdaad plaats is voor ons beiden, voor onze kinderen, en ook plaats voor alle andere aanwezige kinderen die mee mogen doen aan het ritueel.
Nu, een paar maanden later, hebben we ons aangesloten bij een gesprekskring van de vaste predikant in diezelfde kerk. Ook gaan we vaker naar de diensten op zondag. Voor de doop dachten we dat het misschien niet juist was om onze kinderen te laten dopen als je niet bij een gemeente hoort: één van de redenen waarom de doop niet in een reguliere dienst heeft plaatsgevonden. Ook wilden we onze kinderen niet opdringen aan een gemeente die ons niet kent. Inmiddels hebben we geleerd dat de doop van onze dochters voor ons ongemerkt juist de opening is geweest naar de remonstrantse gemeente. We zijn Annegien hier zeer dankbaar voor!

5x Dopen door Annegien
Wij spannen vast de kroon met het dopen van al onze vijf kinderen door Annegien. Elke keer weer een bijzonder proces van het samen inrichten van de gewone zondagse kerkdienst, van begin tot eind. We genoten van alles mee mogen bedenken. We genoten van het proces van het schrijven van elke doopbelofte, het graven in onszelf naar datgene wat bij dit kind past en bij ons past. De kern zoeken. Steeds weer. Niet alleen de doopdienst zelf blijft ons bij maar ook alle voorbereidingen op weg er naar toe zijn bijzondere momenten die wij koesteren.

Mijn dochter Madeleine is als een verrassing in mijn leven gekomen. Ze is heel speciaal voor mij, omdat ik gedurende de zwangerschap alleen was en wij de eerste drie jaren van haar leven samen waren. Zelf heb ik een hele summiere katholieke achtergrond meegekregen. Genoeg voor mij om de waarde van een geloof in te zien. Madeleine wilde ik iets meegeven als houvast, maar ja, hoe? Peetouders gunde ik haar omdat ik zelf regelmatig op mijn peettante terugval, maar hoe maak je aan de dierbaren om je heen duidelijk dat die mensen door mij voor Madeleine zijn benaderd?
Via via kwam ik in contact met Annegien. Samen met haar heb ik gesproken over de rol van Madeleine in mijn leven, over de rol die in mijn beleving peetouders hebben en over de rol van het geloof in mijn leven.
Op een zeer unieke manier heeft Annegien dit gesprek weten om te zetten in een plechtigheid rondom een reeds geplande lunch. De ceremonie duurde een klein half uur, vond plaats in de vertrouwde omgeving van Madeleine, namelijk de huiskamer, met alleen diegenen erbij die een belangrijke rol spelen in haar leven. De toonzetting, de beloftes, het ingehuurde koortje, alles klopte. De dag was voor mij zeer emotioneel. Madeleine kreeg, behalve twee peetouders, ook geestelijk de belofte van een vader. Mijn nieuwe partner heeft, mede door de beloftes die Annegien heeft opgesteld, samen met mij verantwoordelijkheid voor Madeleine op zich genomen.

De komst van onze dochter Fenne is voor ons een wonderbaarlijk wonder. Wij vinden het belangrijk om haar te laten dopen. Daarmee willen we haar beloven dat we haar met heel veel liefde en de liefde van God zullen opvoeden. Wij wilden dat graag in onze eigen kring doen, zodat we ons tijdens dit mooie ritueel omringd weten door vrienden en familie, een groep mensen waarin Fenne thuiskomt. Dopen tijdens een zondagse dienst van een gemeente voelt bijna als binnendringen, omdat wij daar niet bij zijn aangesloten en ook niet van plan zijn dat te doen.
Er zijn niet veel opties voor mensen zoals wij, laten we zeggen ‘onafhankelijke gelovigen’ met de wens voor een persoonlijke kerkdienst. We merken overigens dat wij in onze leeftijdscategorie daar niet alleen in staan. Wij zijn niet meer opgegroeid met regelmatig kerkbezoek en ervaren het geloof op onze eigen manier, op zoek naar onze eigen elementen in het geloof en naar bijzondere rituelen.
De sociale verbanden en omstandigheden van onze generatie zijn enorm veranderd ten opzichte van de generaties voor ons. Er was een tijd dat de kerkgemeenschap het middel- en rustpunt was van de groep mensen die eromheen leefde. In bepaalde gebieden in Nederland is dat nog steeds zo. Echter voor grote groepen mensen bestaat deze samenlevingsvorm niet meer. Door de huidige mobiliteit hoeven mensen in gemeenschappen niet meer fysiek dicht bij elkaar te wonen. Nieuwe communicatiemiddelen om een groepsband te creëren en in stand te houden hebben voor sommige van die groepen de rol van de kerkgemeenschap overgenomen. Wij hebben vrienden in heel Nederland en ontmoeten die ook regelmatig. Dat zijn de mensen waarmee we zijn opgegroeid en waarmee we onze levensfasen willen delen. En dat doen we ook. Trouwen kan binnen die ‘nieuwe gemeenschap’, terwijl dopen vaak alleen nog binnen de kerkgemeenschap kan gebeuren. Daaromheen zijn wij soms een weinig open houding tegen gekomen. We zien en ervaren dat Annegien daarin een groot gat opvult. Zij biedt precies wat wij zoeken voor de doop van onze dochter. De voorbereiding is intensief en er wordt van ons een actieve bijdrage gevraagd. We bespreken de spirituele keuzes en de godsdienstige elementen zodat we volledig voorbereid zijn en met hart en ziel de doop kunnen beleven. Er is ruimte voor persoonlijk invulling om vrienden en familie te betrekken bij de dienst. Zo hebben de opa’s en oma’s van Fenne een belangrijk aandeel gehad in de dienst. Dit heeft bij ons allen een blijvende indruk achtergelaten. We zijn heel blij dat wij de doop zo hebben kunnen vieren!

Wij wilden onze dochter Bloem graag in een speciale doopdienst, aan haar gewijd, in de remonstrantse kerk in Bussum laten dopen. Daar ben ik namelijk zelf opgegroeid. Na uitvoerig overleg met Annegien is een prachtige dienst samengesteld, waar wij ons zeer goed over voelden. Er was mooie en bij ons passende muziek, er werd een gedicht voorgedragen door een goede vriend, en Annegien vertelde een prachtig verhaal. Daarin bracht zij vooral het belang (voor ons) van een doop onder het voetlicht. De doop zelf, waar een achttal kinderen aan mee mocht doen, was heel bijzonder. Wij kijken met een dankbaar en wonderschoon gevoel terug op deze viering. Wij zijn blij met de keuze die we maakten om de doop van Bloem op deze manier vorm te geven.

Ter voorbereiding van de doop van onze vier kinderen hebben we vier keer een gesprek gehad met Annegien. Al onze ideeën en wensen zijn verwerkt in de uiteindelijke ceremonie, die gehouden werd in aanwezigheid van velen die ons dierbaar zijn, jong en oud! Wij zijn Annegien heel dankbaar voor een waardevolle en mooie herinnering, zowel voor ons als – nog belangrijker – voor onze kinderen.

(Foto: regenboog met goede wensen voor Daan, Puck, Sterre en Teun.)

Onze beide dochters, Lotte en Barbarien, zijn door Annegien gedoopt.
Het sprak voor ons vanzelf om haar als dominee te vragen omdat zij ons ook heeft getrouwd. We hadden erg goede ervaringen met de prettige manier waarop ze die dienst toen leidde en met de wijze waarop we ons trouwen in de kerk samen konden voorbereiden.
We vonden het belangrijk om de doopbelofte aan Lotte en Barbarien zelf vorm te geven. Bij ons denken over en schrijven van die belofte werden we ook nu weer op pad gestuurd met huiswerk.
Casper gelooft niet in een God en Lijsbeth wel. We hebben de kinderen beloofd ze te vertellen over en in contact te brengen met het geloof in God. We beloofden om ze bouwstenen aan te reiken voor hun streven naar een gelukkig leven en ze te helpen hun talenten te ontwikkelen. We spraken ook uit te beseffen dat wij dat niet alleen konden en hoefden te doen; dat daar ook anderen voor nodig zouden zijn. Daarom vonden wij het belangrijk om de plechtigheid te vieren in de aanwezigheid van die anderen: naaste familie en vrienden. Hardop uitgesproken beloften winnen zo aan kracht en krijgen een meer bindende betekenis.
Wij woonden in die tijd in Duitsland maar de doopdienst vond plaats in de kerk van de Remonstrantse Gemeente Naarden-Bussum (de “thuiskerk”van Annegien). Het werd een heel intieme, feestelijke dienst, ook met mooie muziek. Samen zongen we aan het begin “Com nu met sang van zoete tonen” uit: Valerius’Gedenckklank. Dit lied zette de toon voor een dienst waaraan we nu nog steeds – de dochters, geboren in 1990 en 1992, zijn al behoorlijk groot – met heel veel plezier terugdenken.