Afscheidsceremonie

Annegien heeft mijn moeder een stukje rust en houvast kunnen geven tijdens haar ongelijke strijd en in de laatste dagen van haar leven. Annegien heeft mijn vader, mijn broer en mij rust en steun gegeven vanaf het eerste moment van ons verlies tot aan de periode daarna. Ze heeft mijn jongens en hun neefjes en nichtje een speelse manier geboden om zowel het verlies als het voortbestaan van hun oma een plekje te geven. En tijdens de crematie heeft ze de aanwezigen in het hart weten te raken met de realistische manier waarop ze mijn lieve moeder heeft neergezet en met de persoonlijke boodschap van zingeving die ze daaraan heeft toegevoegd. Door haar enorme betrokkenheid, warmte, rust, inlevingsvermogen, kennis van zaken, praktische tips, ervaring en haar visie op het leven en de dood. Door er te zijn, zonder te aanwezig te zijn, heeft zij een onbeschrijfelijke toegevoegde waarde gehad gedurende het hele proces van afscheid nemen, overlijden, cremeren en beginnen met verwerken. Een onschatbare waarde die nog lang resoneert en ons enorm heeft geholpen en zal helpen een vorm van vrede en acceptatie te vinden. Wij zijn dankbaar dat mijn moeder Annegien op ons ons pad heeft gebracht.  

Mijn vader overleed geheel onverwacht. Hij wilde gecremeerd worden, met ‘verder zo weinig mogelijk poespas’. De aanwezigheid van een priester was voor hem absoluut niet nodig. Maar mijn moeder (met net als mijn vader een strengkatholieke achtergrond) wilde absoluut dat ‘God’ bij de crematie aanwezig zou zijn. Niemand van de zes kinderen had (nog) contact met een priester. Ik ken Annegien Ochtman vanuit de Remonstrantse Gemeente Naarden-Bussum en wist mijn moeder, en ook sommige van mijn broers, er met moeite van te overtuigen dat zij (hoewel natuurlijk geen katholiek priester!) de meest aangewezen persoon was om mijn vader een waardig, spiritueel afscheid te geven. Het was heel bijzonder hoe Annegien die ons gezin helemaal niet kende in een gesprek van een paar uur met alle kinderen, hun partners en een aantal kleinkinderen, zich een beeld vormde van de mens die mijn vader was. Tijdens de bijeenkomst in het crematorium zijn haar woorden over hem en over ons gezin een grote troost voor ons allen geweest. Het gezamenlijk bidden van het Onze Vader, waarbij rekening gehouden werd met de katholieke achtergrond van veel aanwezige familieleden, was een passende afsluiting van een lang leven. Mijn moeder heeft inmiddels de wens uitgesproken dat Annegien Ochtman ook bij haar overlijden voor zo’n bijzonder afscheid zorgt.