Home

Toen wij besloten te gaan trouwen, zijn wij gaan nadenken over de ideale invulling van deze dag. Wij vonden allebei dat de huwelijksplechtigheid het meest belangrijke moment van de dag was, vanwege de officiële belofte die je elkaar doet. Wij zijn beiden bekend met het geloof vanuit onze opvoeding, maar wilden niet in de kerk trouwen. Wel was het voor ons belangrijk om een bijzondere invulling te geven aan onze huwelijksceremonie. Via-via kwamen wij in contact met Annegien en in een vijftal bijzondere gesprekken met haar hebben we veel zorg en aandacht besteed aan het samenstellen van de ceremonie. Voor ieder gesprek kregen wij bijvoorbeeld "huiswerkopdrachten" waarbij vragen aan de orde kwamen als 'waarom wil je op deze manier trouwen?' en 'wat wil je elkaar beloven?'. Ook spraken we over bijpassende thema’s, teksten, gedichten en muziek. Annegien zag erop toe dat het een samenhangend geheel zou worden. Het proces ernaar toe was mede daardoor erg bijzonder en heeft op ons beiden veel indruk gemaakt. De huwelijksceremonie zelf was helemaal af en zoals wij hadden voorgesteld. Het was persoonlijk, warm en ook gevuld met humor. Wij hebben naar elkaar toe een persoonlijke belofte uitgesproken, wat erg bijzonder en emotioneel was. Veel van onze gasten waren ook ontroerd en verrast door deze invulling van de huwelijksceremonie. Annegien, bedankt voor jouw bijdrage aan deze onvergetelijke herinnering!

Ik leerde Annegien intens kennen tijdens het afscheid van mijn vader in 2009. Zij gaf mij toen een hernieuwd vertrouwen in Iets dat hoger is dan wij zelf. Toen in 2011 onze jongste zoon Waldemar geboren werd voelde ik een diepe wens ook op dat moment dat vertrouwen te voelen en gevraagd of zij in de eerste week bij mij langs wilde komen. Ik spreek in de ik-vorm, omdat mijn echtgenoot deze wens niet had. Deze vraag aan Annegien kwam echt vanuit mijzelf en ik vond het daarom ook het fijnst om dit alleen met Annegien te doen. In die week is zij op de vijfde dag langs gekomen en las zij prachtige en liefdevolle woorden voor en sprak zij de zegen uit. De woorden en de zegen waren aanvankelijk voor onze jongste zoon geschreven, maar omdat ik mij plots besefte dat ik de oudste ook graag in deze "zegen nieuwe stijl" wilde meenemen, vroeg ik of ze zich ook tot Alexander wilde richten. Het leek mij even dat we toen een probleem hadden, want hij speelde in de kamer ernaast, maar dat was geen probleem, want zo zei Annegien "zegen gaat dwars door alles heen!". Het werd een heerlijk liefdevol en krachtig uur; liggend in mijn kraambed met Waldemar veilig in mijn armen.