Vijf jaar later

Hoe stil waren we allemaal tijdens Annegiens indrukwekkende verhaal op de dag dat het vijf jaar geleden was dat we Anne zo plotseling verloren. Door Annegiens woorden (voor een deel de onze, omdat wij zelf in de aanloop naar deze dag via e-mail een aantal vragen van haar hadden beantwoord – hoe goed om op die manier ook in de voorbereidingen de tijd te nemen om na te denken over Anne en over wat ons overkwam) leek het opeens of zij weer even tussen ons in zat; zij was weer even onze dochter, ons zusje, onze vriendin, die ons bond. Er was tijd en ruimte om de emoties en gebeurtenissen van toen te delen. Het was onze wens om op deze dag écht even stil te staan bij Anne, bij het toen en nu, en ook bij de toekomst zonder haar. En dat is helemaal gelukt; deze middag had niet mooier ingevuld kunnen worden.